Op 4 oktober gaat om 16.51 uur m’n trimmobiel, ik heb het niet gehoord, want ik was bezig met iets.Geen idee meer met wat, maar m’n mobiel lag in ieder geval niet in de buurt.. Zo’n 45 minuten later zie ik dat er gebeld is en bel ik het nummer terug. Het blijkt het nummer te zijn van iemand uit een andere woonkern van de gemeente waar ik woon. Hij heeft 2 heule grote wit met zwarte honden met een beetje achterstallig onderhoud en of ik nog klanten aanneem en of ik het zie zitten om 2 reuzen te doen. Aangesinas ik een nog grotere jongen in mijn klantenbestand heb zitten, ben ik ervan overtuigd dat ik deze 2 reuzen ook wel aankan. Nadat we even wat heen en weer gebabbeld hebben komt het tot een daadwerkelijke date plannen (ik noem al m’n afspraken date’s, dus nu ook, zelfs als ik naar de smoelensmid moet).
Meneer is geen ochtendmens en komt daardoor ’s morgens lastig op gang, dus hij wil graag een date in de middag en dan de honden graag één voor één. Natuurlijk is dit in te plannen. Op een vrijdag halfweg oktober komt hij om 13.45 uur binnen met de grootste van de 2 reuzen. De afspraak was om 14.00 uur, maar liever te vroeg dan te laat. Als hij het klittencontract, de annuleringsvoorwaarden en de klantenkaart aan het invullen is, meld hij tussen neus en lippen door dat hij mijn uurprijs niet gaat betalen. Want hij vindt het te duur. Al mijn alarmbellen gaan af. Door mijn hoofd gaat dat ik hem de deur moet wijzen, want ik ben degene die mijn prijzen bepaal en niemand anders.
Ik meld hem dus ook dat ik degene ben die de prijzen bepaal en niet mijn klanten en dat ik er zeker 2,5 tot 3 uur mee bezig ben. Dit vond hij onzin, want z’n vorige trimster was er maar 2 uur mee bezig en daar betaalde hij maar ¾ van de prijs. Nog steeds gaan alle alarmbellen in mijn hoofd af en op dat moment had ik hem de deur moeten wijzen. Omdat mijn hart voor dieren zo groot is, heb ik de hond toch aangenomen. De hond had behoorlijk wat klitten en vilt op z’n lijf zitten. Tijdens de voorfoto wilde hij niet blijven zitten en de man ging aardig schreeuwen tegen z’n hond. Ik heb ook gemeld dat ik er zeker 2,5 tot 3 uur mee bezig zou zijn. Nog steeds hield hij vol dat hij het niet ging betalen. Meneer is uiteindelijk vertrokken en ik ben aan hond nummer één begonnen.
Na twee uur heb ik hem gebeld met de vraag of ik verder moest gaan met de hond of dat hij hem nog half in de klit en vilt kwam halen. Ik moest hem maar afmaken. Voordat ik echt klaar was stond meneer al voor m’n neus, terwijl ik had gezegd dat ik hem zou bellen als ik klaar was. Hij smeet het geld op de balie (te weinig, want ik was langer bezig geweest). En zei tot dinsdag.
Op een dinsdag halfweg oktober was ik tussen de middag nog bezig in huis en de bel gaat. Meneer staat voor de deur met reuze stuiterbal nummer twee. Geen woord over de prijs, wel de vraag waarom hij wederom het klittencontract, de annuleringsvoorwaarden en de klantenkaart moet invullen. Mijn antwoord was: “andere hond, dus andere formulieren.” En wederom gingen mijn alarmbellen af. Dit gaat niet goed komen en wederom kies ik voor de hond in plaats van voor mezelf. Ook deze hond zit aardig in de klit en vilt.
Deze hond was wat lastiger om in bad te krijgen. Na het badritueel en de badjas, gaat de hond met een beetje overredingskracht toch op de blaastafel staan. Hij werkt verder echt super mee. Ondanks dat de klitten verwijderen een pijnlijke geschiedenis is en ik ze weg scheer als ze achter m’n kam blijven hangen, blijft de hond geduldig en met regelmaat m’n giechel aflebberen. Alsof hij weet en snapt dat ik hem aan het helpen ben. Als we ruim 2,5 uur verder zijn en zonder dat ik meneer gebeld heb staat hij ineens in de salon. De hond begon te stuiteren, want hij zag z’n eigenaar weer, de eigenaar gilde naar z’n hond dat hij moest blijven en ik heel rustig tegen de hond dat hij moest blijven staan, omdat er anders ongelukken zouden gebeuren. Gelukkig luisterde de hond naar me. Meneer vond het belachelijk dat ik zolang bezig was en ik heb hem de keus gegeven tussen hij de hond nu meenam of dat ik het karwei afmaakte. Hij smeet wederom het geld (wat wederom te weinig was) op de balie, nam de hond nog voor een een kwart in de vilt mee en zou een vernietigende recensie schrijven op goochel. Mijn antwoord hierop was dat hij blij mocht zijn dat ik hem niet aan ging geven wegens verwaarlozing van zijn huisdier. Aangesinas ik geen lontje heb heb ik ook iets gezegd als dat hij af kon sterven en dat ik hem nooit mee wilde sinassen met zijn honden. Dat stukje van afsterven was niet netjes van me, maar ik meende het wel. Iets met m’n giechel een duw geven en zeggen wat ik denk en op dat moment m’n filter vergeten. Ik hoop voor de hond dat hij hem zelf gaat scheren. En ik heb echt oprecht medeleven met de hond.
Maar nogmaals, ik ben degene die mijn prijzen bepaald en nooit de klant!! Ben je het er niet mee eens, dan ga je maar naar een ander.