Even wat achtergrond info over Borrel (al mijn katten hebben dranknamen). Borrel is geboren op 21 april 2006 op een boerderij samen met zijn broertje Biertje. Biertje is overleden toen hij en Borrel 1,5 jaar oud waren. Hij kwam altijd bij me op bed liggen, tegen mijn kont aan, dus lekker warm in de winter. Ook kwam hij me met enige regelmaat muizen en vogels brengen met zo’n blik van: jij zorgt goed voor mij en nu zorg ik voor jou. De laatste paar maanden was Borrel een beetje de weg kwijt. Hij schreeuwde alles bij elkaar als hij ons niet zag of hoorde.
Ik had Borrel op m’n arm toen Patje zei: Moet je niets meenemen om hem in te doen? Dus ik de kattencarrier gepakt en Alides, die Borrel van me over nam en probeerde hem er voorwaarts in te proppen. Dit wilde dus niet. Ook poging 2 mislukte. Daarom pakte ik Borrel over en liet hem achterwaarts in de carrier zakken. Dem wilde op Natsu wachten, maar dan zouden we te laat komen en dat wilden we niet. Dus Patje, Alides en ik liepen de voordeur uit naar de auto. Net voordat ik de auto in wilde stappen kwam Dropshot voorbij gesjeesd. Toen hij me hoorde, kwam hij in m’n richting gerend. Ik denk dat hij dacht dat hij geroepen werd om eten te krijgen. Want Fatso doet alles voor eten. Tot hij Borrel in de carrier zag en hoorde. De noodrem werkte goed, want hij ging in de ankers, maakte een rollback en verdween.
Alides stapte achterin, Patje zat al en ik zette Borel voorin en ging erbij zitten. Uiter aard ging Borrel tekeer omdat hij opgesloten zat. Normaal gaan alle huisdieren los mee in de auto.
Vlak voordat we weg wilden rijden ‘sprong ‘ Dem nog de auto in en ging toch maar mee. Toen we reden heb ik Borrel uit de carrier gehaald en de carrier naar achter gedaan. Onderweg ging Borrel uiter aard ook lekker tekeer en liep van voor naar achter. Omdat hij de laatste paar weken thuis ook overal poepte en pieste deed hij dit dus ook in de auto. Drol in een wcpapiertje naar buiten gegooid en de pies kwam op Dem terecht.
Eenmaal bij de DA heb ik Borrel naar binnen gedragen en konden we even plaatsnemen in de wachtkamer. Na nog geen minuut gezeten te hebben werden we door de DA naar binnen geroepen. Althans…… Borrel mocht naar binnen komen. Heb maar gevraagd of wij mee mochten, want ik denk niet dat Borrel uit zichzelf naar binnen was gegaan.
Binnen het verhaal gedaan van dat hij zo dement als een looien deur was en ruim 16, niet meer naar buiten ging en als hij buiten was, dat hij dan alles bij elkaar schreeuwde. Als hij wakker was, op stond, de boel bij elkaar schreeuwde en onder de stoel bij de pc ging zitten poepen. Dus het was gewoon tijd dat hij naar z’n broertje (Biertje) die hij al 15 jaar moest missen. De DA vroeg of we wel eens bij een euthanasie waren geweest en daarop antwoorden we bijna in koor dat we bij alle huisdieren zijn gebleven.
Het verhaal van Baileys verteld. 17 jaar oud, zo dement als een looien deur, van binnenuit opgevroten door kanker en dat er van een fatso een gratenpakhuis over was gebleven. Dat hij niet weg wilde en dat er 3 spuiten voor nodig waren om hem plat te krijgen. Ook dat we hoopten dat het met Borrel geen strijd zou worden.
Dit werd het dus wel, helaas! Ik had Borrel bij z’n nekvel en de DA zette de 1e spuit in z’n nekvel. Borrel schreeuwde het uit, kwam overeind en zette overal z’n nagels in. Helaas was de spuit nog niet leeg. Borrel neergelegd en tegen hem gezegd dat hij naar Biertje mocht, naar Baileys en naar Daewoo. Het leek beter te gaan tot de DA weer een stukje vel pakte. Hij flipte voor zijn doen helemaal. Dan maar een burrito er van maken toch. Ook dit moest 2 keer, want zodra de DA maar in de buurt kwam flipte Borrel. Uiteindelijk is er gekozen om de spuit maar in z’n achterbeen te zetten. Dit ging eigenlijk zonder slag of stoot. Nadat de inhoud van de spuit er in zat hebben de we Borrel ontburritoot. Het duurde zo’n 2 seconden voordat Borrel het doorhad. Meneer jumpte overeind, liep 2 passen naar me toe. Ging met z’n voorpoten tegen m’n borst aan staan en gooide z’n hoofd tegen m’n borst aan met een houding van: Snorry baas!!
Ik heb hem opgetild en tegen hem gezegd dat het goed was en dat ik hem niets kwalijk nam. We hebben nog even met hem geknuffeld tot de DA terugkwam. Met mijn hand onder zijn hoofd heeft hij de laatste spuit direct in z’n hart gehad en die stopte bijna direct met kloppen. Door de ervaring met Baileys en zijn maaginhoud heb ik Borrel heel voorzichtig in de carrier gelegd. Afgerekend en zijn we naar huis gegaan. De rekening viel hoger uit dan afgesproken.. Toen ik belde voor de afspraak vroeg ik naar de kosten. Toen ik het bedrag hoorde heb ik nog gevraagd of er nog consultkosten enzo bij zou komen. Dit zou dus niet zo zijn maar met afrekenen bleek het dus wel zo te zijn🤦🏼♀️🙄
Normaal gesproken ben ik altijd heul rationeel met dit soort dingen en kan ik mijn tranen bewaren tot ik alleen ben. Maar doordat ik de laatste paar jaar mijn verdedigingsmuren van ca 20 meter heb afgebroken tot ca 1 meter met ramen en deuren, kon ik dit dus niet meer. Ik heb de hele dag door gehuild en tussen de 1e en 2e spuit heb ik het niet droog kunnen houden.
Eenmaal thuis hebben we de rest van de andere dieren tijd gegeven om afscheid te nemen, maar die waren er snel klaar mee. Daarna een gat naast de vijver gegraven, daar heb ik Borrel in gelegd. Het kostte me moeite om de 1e schep grond op hem te gooien, maar toen de 1e schep er eenmaal op lag, lag het graf al snel dicht. Daarna hebben we een borrel ingeschonken en hebben we leuke herinneringen aan onze overleden dieren opgehaald.