Vandaag heb ik je getrimd. En zoals elke keer hoop ik weer dat je de volgende keer niet meer komt. Je hebt glaucoom, artrose, een hartruis, blind, amper nog een tand in je bek. Je wordt steeds magerder. Je stinkt een uur in de wind uit je bek, ik word er misselijk van. Ik ga er bijna van over m’n nek.
Door deze ongemakken ben je best agressief. Daardoor moet je even een muilkorf om. Ik pak de blauwe eendebek uit de lade. En doe deze zachtjes en voorzichtig om bij je. Het zal niet de eerste keer zijn dat je me aanvalt en m’n vingers tot bloedens toe open haalt met die anderhalve tand die je nog hebt.
Je vrouwtje zegt dat je eet als een dijkwerker, maar toch steeds magerder wordt. Uit ervaring met m’n eigen huisdieren weet ik dat je dan van binnen opgegeten word door kanker. Dit proces is onomkeerbaar. Eigenlijk word ik heel boos op je eigenares, want ik zeg al 2 jaar tegen haar dat ze je moet laten gaan vanwege alle pijn die je heb. Je ogen durft ze niet schoon te maken, omdat ze bang van je is. Daarom zitten er hele dikke proppen.
Met het omdoen van de eendebek wil je alle kanten op lopen, nou ja lopen trappelen en je loopt tot 4 keer toe bijna van tafel af. Gelukkig zijn mijn reflexen dusdanig dat ik je al tegen heb gehouden voordat je echt valt. Maar ik moet wel dat blauwe geval uit het plasticje halen. Wat een gedoe.
In bad val je ook een paar keer bijna van de plank af als ik de douchekop pak. Met 1 hand houd ik je tegen en met de andere pak ik de douchekop. Dan het gewurm om de antilek zeem er af te krijgen. Dit kan ik niet met 1 hand. Wederom wil je van de plank af lopen, gelukkig heb ik je net op tijd tegengehouden. 2 maal was ik je heel voorzichtig. Je uitgemergelde lijfje trilt en bibbert. Toch vind je de warme straal op je lijf en de zachte massage lekker. Na het uitspoelen pak ik een zachte doek om je af te drogen. Daarna zoek ik de zachtste handdoek op om onder de zachte badjas te doen. Weer een maatje kleiner, anders verzuip je er in. Ik laat je een kwartiertje met badjas aan rondhopsen, je blaft tegen de tafel, het bad, de andere tafel, zelfs tegen de bezem. Je stoot je neus ook tegen alles. Ik laat een traan.
Afgelopen maandag hebben we de hond van m’n vriend laten gaan. Omdat hij artrose bleek te hebben. Hij liet aan mij zien dat hij pijn had. Aan m’n vriend natuurlijk niet, want dat is z’n baas. We hebben het een week aangekeken met pijnstilling, dit werkte niet. Dan kies je voor het dier en laat je hem gaan. Een leven met pijn is geen leven. De DA gaf ons groot gelijk. Een hond is goed voor jou, dan moet jij in zo’n moment goed voor hem zijn. Het beeld dat we erbij hebben is dat m’n mams hem nu uitlaat. Even voor de beeldvorming: m’n mams was 142 centimeter en 60 kilo en Baco was een Amerikaanse bull van 55 kilo. Ze vliegt nu achter hem aan.
Tijdens het droogblazen zie ik alle wratten en de bijbehorende wonden op je lijfje. En tegelijkertijd ontdek ik ook waarom het zo stinkt in de salon. Dit lag niet aan de lucht die uit je bek kwam. Je hebt zitten bouten bij de deur naar de schuur, precies tussen het bad en de blaastafel in. Gatverdegatverdamme. Maargoed, dat was snel weer opgeruimd, straks als je weg bent even de dweil en de ontsmettingszooi er overheen en het is weer helemaal schoon.
Met scheren red ik het net met 9 millimeter onder de klitten op je poten door. Heel voorzichtig heb ik je geschoren om je maar geen pijn te doen. Als je aangaf dat het even genoeg was heb ik je geknuffeld tot het weer ging. De tranen blijven in m’n ogen prikken. Als ik de eendebek van je koppie af haal, scheer ik je bekkie zo voorzichtig mogelijk. Wonder boven wonder laat je het deze keer toe zonder me te willen bijten.
Als ik je eigenares bel moet ik m’n tranen weg slikken. Als ze je komt halen schrikt ze er van hoe mager je bent. Ik praat met haar over het laten gaan van hem. Ze staat te huilen. Met heel m’n hart hoop ik dat ze je laat gaan.
De hond is goed geweest voor jou, nu is het tijd dat je ook goed bent voor hem.
Lief, lief hondje, ik hoop met heel m’n hart dat ze je laat gaan en dat ik je nooit meer zie. Dan weet ik dat je van alle pijn verlost bent.
