Nu heb ik ook een uitlaatservice en daar beleef ik ook nog wel eens hilarische dingen. Zo ook vandaag. Loop ik met een aantal honden door het bos in Rhenen achter de dierentuin. Heb er zoals altijd flink de pas in, want ik vond het niet nodig om een jas aan te doen. Dat is toch veel te warm als je doorloopt en zo koud was het niet. 5°C ongeveer geen wind, dus te doen. Ongeveer op de helft kom ik een stel met 2 kruisgespuis tegen. Ik wilde toch al hun kant op. Dus ik loop daar stevig door te stampen. M’n groene petje op, de capuchon van m’n hoodie over m’n petje heen. Die vrouw maakt een foto van me onder haar arm door van mij. Net alsof ze een foto nam van haar zoontje. Dus ik enigszins geïrriteerd en ik meld dat ik niet bijt. De honden komen achter me aan gerend en zeggen hoi tegen die mensen. De vrouw voelt zich betrapt en verzint een kutsmoes. Als ik 10 meter verder het knuffeltje van het zoontje vind zeggen beide ouders dat het niet van hen is, maar zoontje zegt dat het wel van hem is. Enigszins ongemakkelijk pakt ze het knuffeltje aan.

Op de terugweg naar de auto rent er ineens een zwarte labrador met een rode halsband m’n roedel in. De honden kenden elkaar wel, want ze waren elkaar al eerder tegengekomen. Dus ik helemaal verbaasd vraag ik aan de hond: waar kom jij nu weer vandaan. Ik rond gekeken en gewacht of er een eigenaar op kwam duikelen. En alles wat er kwam was lucht en geen eigenaar. Nadat ik had besloten om terug te lopen heb ik de honden geroepen en ben terug gaan lopen. Net na de bocht kom ik een weimaraner tegen met op 100 meter afstand haar eigenares. Deze wist me te vertellen dat ze net de eigenaren nog was tegengekomen. Dus wij gaan samen op zoek. Maar we hoorden niets, echt niemand die om de hond riep. Inmiddels wist ik wel de naam van de hond. De eigenares van de weimaraner maakte nog het grapje dat ze niet in het bos kon blijven rondhopsen, omdat ze nog dingen te doen had. Toen ik vroeg wat, zei ze dat ze nodig moest plassen 😂🤣.

Na een kwartier gelopen te hebben, heb ik de geüniformeerde brigade maar gebeld. Deze wist me te melden dat ik de dierenambulance maar moest bellen. Zo gezegd zo gedaan.

Uiteraard belde ik de bovenste. Die vroeg me of ik foto’s kon maken en die naar hem toe kon sturen. Dit kon ik en heb ik ook gedaan. Ondertussen doorgelopen en op zoek naar de eigenaar van de vreemde hond. Word ik teruggebeld door de dierenambulance met de mededeling dat ik de verkeerde dierenambulance heb gebeld. Ik moet dus de andere hebben. Sjucht!!

Ondertussen waren we ook nog andere mensen tegengekomen en de dame van het stel heeft het gelijk in de buurt app gezet.

Terwijl ik de andere dierenambulance belde belde deze mij dus ook. Dan krijg je zo’n bandje wat je meld dat de dierenambulance met een andere melding bezig is. Dan maar ophangen en nogmaals bellen. De man die ik aan de telefoon kreeg kon er wel om lachen toen ik zei dat we elkaar tegelijkertijd aan het bellen waren en dat dat niet werkt. Maar hij zou met 15 à 20 minuten bij me zijn om de chip uit te meten. Vraagt hij wat ik zou doen als de hond tegen de avond niet opgehaald zou zijn. Die zou dan mogen blijven tot hij wel is opgehaald. Ik had bijna geantwoord dat ik hem aan de boom voor de deur zou binden. Rare vraag.

Toen we bij de parkeerplaats aankwamen hebben we daar nog zeker 5 minuten staan wachten. En al wie er kwam. Geen dierenambulance. Wel zagen we een man met z’n zoon aan komen stampen. Dit bleek de eigenaar te zijn van de verstekeling. De hond nam wel vaker de pikpoten en z’n eigenaar kreeg met regelmaat de dikke middelteen en gaat er dan vandoor om met andere honden te spelen.

Ons advies voor een gps-tracker en een dogtag met telefoonnummer er op nam hij ook graag aan.